การให้เป็นเหตุให้มีความสุขยิ่งกว่าการรับ
อัครสาวกเปาโลสั่งผู้ปกครองที่เมืองเอเฟโซว่า "ข้าพเจ้าได้วางแบบอย่างไว้ให้ท่านทุกสิ่งแล้ว เห็นว่าควรจะอุตส่าห์ทำการเพื่อจะได้ช่วยคนที่มีกำลังน้อยและควรจะระลึกถึงคำของพระเยซู ซึ่งพระองค์ตรัสว่า การให้เป็นเหตุให้มีความสุขยิ่งกว่าการรับ" (กิจการ 20.35) การให้จะได้รับพระพรเป็นการให้ชนิดไหน พระคำของพระเจ้าได้สอนไว้ชัดเจนว่า การให้ของเราจะต้องเป็นดังต่อไปนี้
1. ทุก ๆ คน
1โกรินโธ 16.2 "ทุกวันอาทิตย์ให้พวกท่านทุกคนเก็บเงินผลประโยชน์ที่ได้ไว้บ้างเพื่อจะไม่ต้องเก็บเรี่ยไรเมื่อข้าพเจ้า" โปรดดู 2โกรินโธ 9.7 "ทุกคนจงให้ตามซึ่งเขาได้คิดหมายไว้ในใจมิใช่ด้วยนึกเสียดาย, มิใช่ด้วยขืนใจให้เพราะว่า พระเจ้าทรงรักคนนั้นที่ให้ด้วยใจยินดี" (กิจการ 11.29, พระบัญญัติ 16.16, และเอ็กโซโด 25.2) ข้อความเหล่านี้สอนว่าทุก ๆ คนควรให้ไม่ว่าจะเป็นคนจนหรือจะเป็นคนรวย, เด็กหรือผู้ใหญ่, ตัวคนเดียวหรือแต่งงาน, เป็นผู้นำหรือผู้ตาม, เป็นหม้ายหรือไม่ก็ตาม, เป็นนักเรียนหรือมีอาชีพ เรามักจะเน้นในเรื่องความรับผิดชอบของทุก ๆ คนในข้อต่าง ๆ เช่น กิจการ 2.38 "ฝ่ายเปโตรจึงกล่าวแก่เขาว่า จงกลับใจเสียใหม่และรับบัพติศมาในนามแห่งพระเยซูคริสต์สิ้นทุกคนเพื่อความผิดบาปของท่านจะทรงยกเสีย แล้วท่านจะได้รับพระราชทานพระวิญญาณบริสุทธิ์" (2ติโมเธียว 2.19, โรม 14.12) แต่ทำไม่เน้น ข้อความใน 1โกรินโธ 16.2 ว่าเป็นความรับผิดชอบของทุก ๆ คน ต่อไปนี้อย่าให้เราพูดว่า เรื่องการถวายทรัพย์ "ให้เป็นหน้าที่ของคนมีเงินก็แล้วกัน" หรือ "ใครมีก็ให้ก็แล้วกัน" ในจำพวกเราไม่มีผู้ใดจนมากจนต้องยกเว้นได้
2 โกรินโธ 8.4-5 "และยังได้วิงวอนเรามากมายขอให้เขาเข้าส่วนในการกุศลที่จะช่วยสิทธชน ไม่เหมือนเราได้คาดหมายไว้ แต่ข้อสำคัญที่สุดได้ถวายตัวเขาเองแก่องค์พระผู้เป็นเจ้า แล้วได้ยอมตัวให้แก่เราตามชอบพระทัยพระเจ้า" และก็ไม่มีผู้ใดรวยเกินไปจนไม่ต้องการพระพร ซึ่งได้รับจากการให้ ไม่เป็นการยุติธรรมที่เราจะชื่นชมยินดีและหวังผลเลิศของคริสตจักรที่เราประจำอยู่ โดยที่เราไม่ร่วมแบกภาระและรับผิดชอบในด้านการเงินกับพี่น้องคนอื่น
2. ให้เป็นประจำสม่ำเสมอ
"ทุกวันอาทิตย์ให้พวกท่านทุกคนเก็บเงินผลประโยชน์ที่ได้ไว้บ้าง เพื่อจะไม่ต้องเก็บเรี่ยไรเมื่อข้าพเจ้ามา" (1โกรินโธ 16.2) คำว่า "Kata" (ทุก ๆ คน) อยู่ในภาษากรีกขยายคำว่าสัปดาห์ จากข้อความนี้อธิบายให้เราเข้าใจว่าทุก ๆ สัปดาห์ที่เราได้รับผลกำไรเราควรให้ (นอกเหนือจากที่เราให้เป็นประจำ) และมีเตรียมไว้พร้อมที่จะให้ ถ้าเราละเลยในการถวายทรัพย์ก็ถือว่าเป็นการบาปเช่นเดียวกับการทำพิธีระลึก (กิจการ 20.7) "ในวันอาทิตย์เมื่อเราทั้งหลายประชุมกันทำพิธีหักขนมปัง เปาโลก็สั่งสอนเขา เพราะว่าวันรุ่งขึ้นจะลาไปจากเขาแล้ว ท่านได้กล่าวยืดยาวไปจนถึงเที่ยงคืน" เพราะฉะนั้นการถวายทรัพย์ของเรามิได้ขึ้นอยู่กับการที่เราจะต้องเป็นฝ่ายถูกขอ ถ้าเราไม่ถูกขอเราก็ควรให้หรือมิใช่ ตะกร้าส่งผ่านมาทางหน้าเราจำเป็นต้องให้ หรือมิใช่เพราะว่าเราชอบใจคำเทศนา นอกจากนั้นถ้าเราจำเป็นต้องไปทำธุระหรือไปต่างจังหวัด ไม่สามารถไปร่วมประชุมกับพี่น้องได้ เราก็ยังมีความรับผิดชอบในการถวายทรัพย์อยู่นั่นเอง เหตุผลเพราะว่า
1. เราจะอยู่หรือไม่อยู่ก็ตาม รายได้ที่เราเกิดผลประโยชน์นั้นเป็นของพระเจ้า
2. รายจ่ายของคริสตจักรต้องจ่ายตามปกติ ถ้าเรามีเหตุจำเป็นไม่อยู่ เราควรจะส่งเงินถวายของเราไปให้กับคริสตจักร หรือฝากผู้อื่นให้ใส่ตะกร้าแทนเรา หรือเมื่อเรากลับมาแล้วเราให้เพิ่มสมทบกับส่วนที่เราไม่อยู่ ด้วยวิธีวางโครงการประจำสัปดาห์ดังกล่าวจะช่วยให้เราไม่เป็นคนโลภและเห็นแก่ตัว ยกอุทาหรณ์ เป็นการง่ายที่จะชำระเงินผ่อนส่งเป็นประจำโดยไม่ขาดตอน ดีกว่าปล่อยทิ้งสะสมไว้มาก ๆ แล้วก็เก็บไว้จ่ายหลาย ๆ งวดรวมกันทีเดียว
3. ให้โดยมีจุดประสงค์
1. การให้ของเราจะต้องเป็นไปตามที่เราคิดหมายไว้ในใจ (2โกรินโธ 9.7) "ต้องตัดสินใจไว้ล่วงหน้า" มิใช่ด้วยความจำใจ การให้คำทำด้วยความตั้งใจ, ตามใจปรารถนา, ด้วยใจมุ่งหมาย, กำหนดไว้ตามแผนแล้ว คิดไว้ก่อนล่วงหน้า, ด้วยใจปรารถนา, ตัดสินใจล่วงหน้า, มิใช่อุบัติเหตุ ความรู้สึกในการให้ดังกล่าวเหมือนกับความรู้สึกต่อไปนี้ว่าอย่างไร "ข้าพเจ้าจะให้เมื่อตะกร้าผ่านมาในวันอาทิตย์ จะเป็นเท่าไหร่ก็ช่างเถอะ" หรือ "ข้าพเจ้าค่อยตัดสินใจทันทีเมื่อตะกร้าผ่านมา" หรือ "ข้าพเจ้าจะให้ขึ้นอยู่กับความรู้สึกที่ข้าพเจ้ามีในการฟังคำเทศนา"
2. เราสัญญาสิ่งที่คิดหมายเอาไว้ได้ 2โกรินโธ 9.5 "เหตุฉะนั้นข้าพเจ้าจึงคิดว่า สมควรจะวิงวอนให้พี่น้องเหล่านั้นไปหาท่านทั้งหลายก่อน, และตระเตรียมทานของท่านไว้ตามที่ท่านสัญญาแล้ว เพื่อทานนั้นจะมีอยู่พร้อมและจะป็นทานที่ให้ด้วยใจศรัทธา มิใช่ด้วยฝืนใจให้" Thayer ได้ให้คำนิยายคำว่า "สัญญาล่วงหน้า" ซึ่งปรากฎอยู่ในข้อนี้ ใจความว่า "ประกาศไว้ก่อนล่วงหน้า ...เพื่อประกาศก่อนที่จะสัญญา" ถูกแล้ว การถวายทรัพย์ของพวกโกรินโธได้ประกาศไว้ล่วงหน้าก่อนแล้ว ที่จริงเขาได้ประกาศล่วงหน้าไว้แล้วเป็นเวลา 1 ปี 2โกรินโธ 8.10-11 "และข้าพเจ้าจะออกความเห็นในเรื่องนี้เพราะเป็นการสมควรแก่ท่าน, เหตุที่ท่านได้ตั้งต้นก่อนเขาเมื่อปีกลายแล้ว และมิใช่ตั้งตนจะกระทำเท่านั้น แต่ว่ามีน้ำใจกระทำด้วย เหตุฉะนั้นบัดนี้จงกระทำการนั้นให้สำเร็จ เพื่อท่านเคยได้มีใจพร้อมอยู่แล้วฉันใด ท่านจะได้ให้สำเร็จตามความสามารถของท่านฉันนั้น" ยิ่งกว่านั้น 2โกรินโธ 9.1-2 "ด้วยว่าข้าพเจ้าไม่จำเป็นต้องเขียนหนังสือฝากไปถึงท่านทั้งหลายอีกเรื่องการสงเคราะห์สิทธชนเพราะข้าพเจ้ารู้แล้วว่าใจของท่านพร้อมอยู่แล้ว ข้าพเจ้าจึงพูดอวดท่านแก้พวกมากะโดเนียว่า พวกอะฆายะได้จัดแจงพร้อมแล้วตั้งแต่ปีกลาย และใจร้อนรนของท่านทั้งหลายเป็นที่เร้าใจคนเป็นอันมากในพวกเขา" ชี้ให้เห็นว่าคำมั่นสัญญาของพวกเขาให้อย่างเหลือล้นด้วย การให้ของพวกคริสเตียนยุคแรกที่ได้สัญญาไว้ก่อนล่วงหน้าเปรียบเทียบกับการให้ของคริสเตียนในยุคนี้อย่างไร? "ข้าพเจ้าจะไม่บังคับตัวเองว่าจะให้เท่านั้นเท่านี้ล่วงหน้า" หรือข้าพเจ้าไม่เชื่อว่าจะต้องบอกล่วงหน้าว่าจะต้องให้เท่านั้นเท่านี้ล่วงหน้า" หรือ "ข้าพเจ้าไม่สามารถให้คำสัญญาได้เพราะข้าพเจ้าไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นอย่างไร" หรือ "ข้าพเจ้าไม่เห็นด้วยกับการสัญญาถวายล่วงหน้า"
3. เราควรรักษาและกระทำตามคำสัญญาของเรา (2โกรินโธ 8.10-11) คำว่า "กระทำตาม" ในข้อนี้ ในภาษากรีกมาจากคำว่า "epiteleo" ซึ่งหมายความว่า นำไปสู่ความเร็จ, บริบูรณ์, ครบถ้วน
4. ให้ด้วยความยินดี
"ทุกคนจงให้ตามซึ่งเขาได้คิดหมายเอาไว้ในใจ มิใช่ด้วยนึกเสียดาย มิใช่ด้วยขืนใจให้ เพราะว่าพระเจ้าทรงรักคนนั้นที่ให้ด้วยใจยินดี" (2โกรินโธ 9.7) คำว่า "ยินดี" ในที่นี้มาจากภาษากรีกจากคำว่า "hilaros" ซึ่งแปลว่า ปลื้มใจ ฉะนั้นเปาโลจึงหนุนใจให้เรามีความปลื้มใจยินดีตลอดชั่วชีวิตของเราในการให้ เพราะฉะนั้นเราจะถวายมิใช่เพื่อให้เราเดือดร้อน แต่เราจะถวายจนกว่าเราจะได้รับความยินดีเกิดขึ้น พวกชาวมากะโดเนียมีความยินดีเช่นนั้น (2โกรินโธ 8.1-4) พวกเขาเฝ้ารอการให้ด้วยความยินดี คือเต็มใจให้ โปรดดู เอ็กโซโด 25.2 "จงสั่งชนชาติยิศราเอลให้นำของมาถวายแก่เรา ของนั้นให้รับมาจากทุก ๆ คนที่เต็มใจถวาย" (บทเพลงสรรเสริญ 110.3) ภรรยาจะมีความยินดีจากการที่สามีนำของขวัญมาให้โดยกล่าวดังไปนี้หรือไม่? "ฉันรู้ ถ้าฉันไม่ซื้ออะไรมาให้เธอ เธอก็จะไม่รักฉัน" มีหลายคนให้พระเจ้าด้วยความรู้สึกที่ไม่เต็มใจให้
5. คัดเลือกเอาไว้ให้อย่างดีเยี่ยม
1. พระเจ้าต้องการสิ่งยอดเยี่ยมเป็นที่หนึ่ง (เอ็กโซโด 20.1-6) มัดธาย 6.33 "แต่ท่านทั้งหลายจงแสวงหาแผ่นดินของพระเจ้าและความชอบธรรมของพระองค์ก่อน แล้วพระองค์จะทรงเพิ่มเติมสิ่งทั้งปวงเหล่านี้ให้" เราเป็นของคริสตจักร สามีเป็นของภรรยา ภรรยาเป็นของสามี นั่นหมายความเขามีสิทธิก่อนใครอื่นหมด คือชีวิตของภรรยาเป็นที่หนึ่งสำหรับสามี และชีวิตของสามีเป็นที่หนึ่งของภรรยา เดี๋ยวนี้ เราเป็นของคริสตจักร เพราะฉะนั้นควรเป็นที่หนึ่งในชีวิตของเรา พระเจ้าประสงค์ผลที่ผลิตแรก ๆ (สุภาษิต 3.9) หญิงหม้ายใน 1พงศาวดารกษัตริย์ 17.3-13, 15-16 "ท่านลุกขึ้นไปเมืองซาเล็บตา, เมื่อมาถึงประตูเมืองแล้ว ที่นั่นมีหญิงหม้ายคนหนึ่งกำลังเก็บฟืนอยู่ ท่านจึงร้องเรียกเขาว่า ขอน้ำในภาชนะให้ฉันดื่มสักหน่อยเถิด เมื่อเขากำลังไปเอาน้ำนั้น ท่านร้องบอกหญิงนั้นว่า ขอหยิบขนมปังติดมือมาให้ฉันสักหน่อยด้วย หญิงนั้นจึงว่าพระยะโฮวาพระเจ้าของท่านทรงพระชนม์อยู่แน่ฉันใด ข้าพเจ้าไม่มีขนมปังสักอันหนึ่งเลย มีแต่แป้งสักกำหนึ่งในหม้อและน้ำนมนิดหน่อยในขวด และนี่แน่ะฉันเก็บฟืนสองดุ้นเพื่อจะไปทำขนมปังสำหรับดิฉันและบุตร เมื่อเรากินหมดแล้วเราคงอดตาย และเอลียาจึงกล่าวแก่นางว่า อย่ากลัวเลย จงทำตามที่เจ้าได้กล่าวนั้น แต่จงทำขนมอันเล็ก ๆ มาให้ฉันก่อน แล้วจึงทำสำหรับเจ้าและบุตร" นางก็ได้กระทำตามคำขอของเอลียา เอลียากับนางนั้นและครอบครัวก็ได้กินต่อมาช้านาน แป้งในหม้อนั้นมิได้หมดไป และน้ำมันในขวดมิได้ขาดตามคำซึ่งพระยะโฮวาได้ทรงตรัสแก่เอลียานั้น"
ลูกา 21.1-3 "พระองค์ทอดพระเนตรเห็นคนมั่งมีทั้งหลายนำเงินมาใส่ในตู้เก็บเงินถวาย พระองค์ทรงเห็นหญิงม่ายคนหนึ่งเป็นคนจน นำสตางค์แดงสองสตางค์มาใส่ด้วย พระองค์ตรัสว่า เราบอกท่านทั้งหลายตามจริงว่าหญิงม่ายจนคนนี้ได้ใส่ไว้มากกว่าคนทั้งปวงนั้น" จะเป็นตัวอย่างได้ดีเกี่ยวกับเรื่องนี้
2. อุทาหรณ์ : สมาชิกคริสตจักรเป็นจำนวนมากเอาพระเจ้าไว้สุดท้ายในการถวายก็เหมือนกับชายคนหนึ่งที่ซื้อชุดสากลสำหรับตัวเองราคา 1,000 บาท รองเท้าราคา 200 บาท เสื้อเชิ้ตราคา 500 บาท เน็คไทราคา 150 บาท ขณะเดินทางกลับบ้านเขาเห็นเม็ดกระดุมที่วางขายแบกะดินราคา 3 บาท ซื้อไปให้ภรรยาที่บ้าน เมื่อกลับถึงบ้านสามีก็หยิบ สิ่งของที่ตนซื้อออกมาให้ภรรยาดู เสร็จแล้วเขาก็หยิบกระดุมที่ซื้อมาให้เธอราคา 3 บาท พลางก็บอกกับเธอว่า "ฉันรักเธอ" ท่านคิดไหมว่า เขาหลอกลวงภรรยา? ใช่แน่นอน ปัจจุบันนี้เราไม่ทำเช่นนั้นกับพระเจ้าดอกหรือ? เราซื้อที่ดิน โทรทัศน์ รถยนต์ ตู้เย็น วิทยุ ตู้เสื้อผ้า ไปเที่ยวสนุก ซื้อโน่นซื้อนี่ เสร็จแล้ววันอาทิตย์เรากล่าวกับพระเจ้าว่า "นี่แหละข้าพเจ้าแสดงความรักต่อพระองค์" ท่านคิดว่าคนเช่นนั้นหลอกลวงพระเจ้าไหม? ใช่แน่นอน
3. ข้อทดสอบ : ผู้อารักขาที่สัตย์ซื่อพยายามปรับการดำรงชีวิตของเขาให้สัมพันธ์กับการถวายทรัพย์ของเขา ในทางตรงกันข้าม ผู้อารักขาที่ไม่สัตย์ซื่อจะปรับการถวายทรัพย์ของเขาให้เข้ากับการดำรงชีวิตของเขา ท่านเป็นผู้อารักขาที่สัตย์ซื่อไหม? การที่เราจะกล่าวว่า เราให้น้อยกว่า 10% ก็เหมือนกับเราสนับสนุนว่า เราสามารถทำได้น้อยกว่าภายใต้คำสัญญาที่ดีกว่า เฮ็บราย 8.6 "แต่ว่าพระองค์ได้ทรงเป็นคนกลางแห่งคำสัญญาไมตรีอันประเสริฐกว่าเก่า เพราะได้ทรงตั้งขึ้นโดยคำสัญญาดีกว่าเก่าเท่าใด บัดนี้พระองค์ได้ตำแหน่งอันเลิศกว่าเก่าเท่านั้น" อย่างไรก็ตาม หลักการของพระเจ้าก็คือว่า ยิ่งมีพระพรหรือสิทธิมากความรับผิดชอบก็ย่อมมีมากขึ้น (ลูกา 12.48)
4. ต่อไปนี้เป็นคำถาม ซึ่งถ้าตอบโดยพิจารณาอย่างรอบคอบแล้วจะช่วยให้บุคคลรู้ว่าการถวายของเธอหรือท่านมากหรือน้อย
(1) เมื่อข้าพเจ้าถวายพระเจ้าแล้ว มีเงินเหลือเท่าไร?
(2) ข้าพเจ้ามีโครงการถวายทรัพย์ตลอดทั้งปีอย่างไร?
(3) ข้าพเจ้าควรถวายอย่างไร เมื่อเปรียบเทียบสิ่งของที่เราจับจ่าย?
(4) ข้าพเจ้าถวายต่อพระเจ้าด้วยจำนวนเงินเท่ากับที่เคยให้เมื่อ 2 ปีก่อน, 5 ปีก่อน ฯลฯ แม้ว่าข้าพเจ้ามีรายได้มากกว่าปีที่แล้ว ๆ มา?
6. ผลกำไรที่ได้รับ
1. เราจะได้รับผลกำไรจากการถวายทรัพย์ของเรา นักกีฬาได้พละกำลังเพิ่มขึ้นโดยการออกกำลัง คนที่ค้าขายได้กำไรจากการลงทุน ชาวไร่จะเก็บเกี่ยวผลจากไร่ก็โดยการที่หว่านพืช นักธุรกิจจะขยายกิจการใหญ่ขึ้นก็โดยการใช้เงินมากขึ้นในการโฆษณา ลูกจ้างที่ก้าวหน้ามากกว่าเพื่อน คือลูกจ้างที่ใช้เวลา 9 ชั่วโมง เพื่อจะได้เงิน 8 บาทและไม่ทำงาน 8 ชั่วโมงเพื่อเงิน 9 บาท เรือที่จอดเทียบท่ามิใช่ขนสินค้าที่มีค่าเข้ามา
2. มีข้อพระคัมภีร์หนุนใจว่า เราไม่ต้องการขาดทุน แต่เราจะได้กำไรจากการให้ ชายยากจนคนหนึ่งถูกถามว่า ทำไมคุณจึงถวายมาก ชายคนนั้นตอบว่า "ผมยิ่งตักออกมากเท่าใดพระเจ้าก็จะใส่เข้าไปแทน เพราะพระองค์มีพลั่วอันใหญ่กว่าของผม" ข้อพระคัมภีร์ต่อไปนี้จะสนับสนุนความจริงดังกล่าว 2โกรินโธ 9.6 "แต่นี่แหละ คนที่หว่านเล็กน้อยจะเกี่ยวเก็บเล็กน้อย แต่คนที่หว่านมากจะเกี่ยวเก็บมาก" สุภาษิต 3.10 "เมื่อกระทำเช่นนั้นแล้วยุ้งฉางของเจ้าจะเต็มบริบูรณ์และถังของเจ้าจะเปี่ยมล้นด้วยน้ำองุ่นสด" มาลาคี 3.10 "พระยะโฮวาจอมพลโยธาตรัสต่อไปว่า จงเอาบรรดาส่วนสิบชัดหนึ่งนั้นมาส่ำสมไว้ในคลัง เพื่อจะมีโภชนาหารไว้ในวิหารของเรา และจงมาลองดูเราในเรื่องนี้ ดูทีหรือว่า เราจะเปิดบัญชรท้องฟ้าให้เจ้าและเทพรให้แก่เจ้าจนเกินความต้องการหรือไม่" ฟิลิปปอย 4.19 "และพระเจ้าของข้าพเจ้าจะประทานสิ่งสารพัดตามที่พวกท่านต้องการนั้นจากทรัพย์อันรุ่งเรืองของพระองค์ให้พระเยซูคริสต์"
3. ศึกษาเป็นพิเศษ ลูกา 6.38 "จงแจกปันให้เขา และเขาจะแจกปันให้ท่านด้วย เขาจะตวงด้วยทะนานถ้วนยัดสั่นแน่นพูนล้นใส่ในตักของท่าน เพราะว่าท่านจะตวงให้เขาด้วยทะนานอันใด เขาจะตวงให้ท่านด้วยทะนานอันนั้น" จากข้อความนี้ให้เราพิจารณาดูดังต่อไปนี้
(ก) หลักการในการได้รับผลกำไร คือ "แจกปันให้ เขาจะแจกปันให้"
(ข) อัตราส่วนในการได้รับผลกำไร คือ "จะตวงด้วยทะนานอันใด เขาจะตวงให้เท่านั้น"
(ค) ถ้ายัดใส่สั่นแน่พูนล้น เขาก็จะตวงใส่ด้วยยัดใส่สั่นแน่นพูนล้น
(ง) สิ่งที่ท่านชั่งให้เขาเท่าไร ท่านก็จะได้รับคืนเท่านั้น
